وایت پیپر اتریوم

نسل آینده قراردادهای هوشمند و پلتفرم اپلیکیشن های غیرمتمرکز

وایت پیپر اتریوم نوشته ویتالیک بوترین

زمانی که ساتوشی ناکاماتو برای اولین بار بلاکچین بیت کوین را در ژانویه 2009 به جریان انداخت، به طور همزمان دو مفهوم افراطی و آزمایش نشده را معرفی کرد. اولین مورد اینکه «بیت کوین» یک ارز آنلاین همتا به همتا است که بدون داشتن پشتوانه، ارزش ذاتی یا صادر کننده ارزشمند است. تاکنون، «بیت کوین» به عنوان یک واحد پولی توجه بسیاری را از دو منظر سیاسی، به عنوان واحد پولی بدون بانک مرکزی و نوسانات بالا و پایین شدید قیمتی به خود جلب کرده است.

با این حال یک نکته بسیار مهم دیگری در مورد تجربه بزرگ ساتوشی ناکاماتو وجود دارد: مفهوم اثبات بلاکچین بر اساس- کار تا رسیدن به تفاهم عمومی درمورد ترتیب تراکنش ها. بیت کوین به عنوان یک اپلیکیشن می تواند به صورت سیستم First-to-file معرفی شود: بدین معنی که اگر یک شخص 50 بیت کوین داشته باشد و همزمان آن 50 بیت کوین را به شخص A و B ارسال کند، فقط تراکنش تأیید شده اول فرآیند را تا انتها طی خواهد کرد. از طرف دیگر هیچ شیوه ذاتی برای تشخیص اولین تراکنش بین دو تراکنش موجود وجود نداشته و برای دهه ها این موضوع توسعه واحد پولی دیجیتال غیرمتمرکز را با مشکل مواجه کرده بود.

در حقیقت بلاکچین ساخت ساتوشی اولین راه حل غیرمتمرکز معتبر بود. و اکنون توجه ها با سرعت بسیار زیادی به سمت قسمت دوم تکنولوژی بلاکچین و اینکه چگونه مفهوم بلاکچین می تواند برای مواردی به جزء موارد مالی مورد استفاده قرار گیرد، معطوف شده است. اپلیکیشن های رایج شامل استفاده از دارایی های دیجیتال بر روی بلاکچینی می شود که برای نمایش ارزهای خاص و ابزارهای مالی (colored coins)، مالکیت وسیله فیزیکی (smart property)، دارایی های غیرقابل تعویض مثل (Namecoin) و همچنین اپلیکیشن های پیشرفته ای مثل صرافی های غیرمتمرکز، انشعابات مالی، قماربازی همتا-به-همتا و تشخیص هویت بر روی بلاکچین و سیستم های اعتبارسنجی می شود. یکی دیگر از نیازهای مهم «قراردادهای هوشمند» هستند- سیستم هایی که به صورت اتوماتیک دارایی های دیجیتال را براساس قوانین از پیش تعیین شده و دلخواه منتقل می کنند. به عنوان مثال یک قرارداد مالی را درنظر بگیرید که شخص A می تواند تا میزان X واحد از پول را به صورت روزانه برداشت کند، شخص B نیز می تواند روزانه تا سقف برداشت Y واحد از پول را برداشت کند. در نتیجه شخص A و B بایکدیگر می توانند همه پول ها را برداشت کنند و شخص A دسترسی بیشتری داشته و می تواند قابلیت برداشت شخص B را کاملاً غیرفعال کند.

تعریف منطقی این همان سازمان خودگردان غیرمتمرکز یا (DAO) است – قرارداد هوشمند بلندمدتی که شامل دارایی ها و آیین نامه کلی رمزنگاری شده است. چیزی که اتریوم قصد ارائه آن را دارد یک بلاکچین با زبان برنامه نویسی کامل درونی است که می تواند برای ساخت «قراردادهایی» استفاده شود که این قراردادها می تواند برای رمزنگاری توابع دلخواه استفاده شده و به کاربران اجازه دهد تا بتوانند هرکدام از سیستم های توضیح داده شده در بالا یا چیزهایی که ما حتی تصور آن را نمی کنیم را خلق کنند. همه اینکارها تنها با نوشتن چند خط کد میسر خواهد بود.

جدول محتوا وایت پیپر اتریوم

• تاریخچه
• – بیت کوین به عنوان یک سیستم
• – استخراج
• – درخت های مرکل
• – جایگزین های اپلیکیشن بلاکچین
• – اسکریپت نویسی
• اتریوم
• – حساب های اتریوم
• – پیام ها و تراکنش ها
• – عملکرد تابع انتقال وضعیت اتریوم
• – اجرایی سازی کد
• – بلاکچین و استخراج
• اپلیکیشن ها
• – سیستم های توکن
• مشتقات مالی
• -سیستم شهرت و هویت
• ذخیره سازی فایل غیرمتمرکز
• سازمان های خودمختار غیرمتمرکز
• اپلیکیشن های بیشتر
• دغدغه ها و چالش ها
• – پیاده سازی GHOST اصلاح شده
• – هزینه ها
• – محاسبه و Turing-Completness
• – ارز و صدور
• – تمرکز استخراج
• – مقیاس پذیری
• – همه چیز در کنار هم: اپلیکیشن های غیرمتمرکز
• – نتیجه گیری
• – منابع و مطالعه بیشتر

پایان فهرست کلی وایت پیپر اتریوم

تاریخچه وایت پیپر اتریوم

مفهوم واحد پول دیجیتالی غیرمتمرکز همانند اپلیکیشن های جایگزین دیگر مثل ثبت دارایی ها سال های سال مورد بحث بوده است. پروتکل های ناشناخته پول الکترونیک از دهه های 1980 و 1990 بیشتر به یک نسخه معروف کریپتوگرافیک به عنوان Chaumian blinding متکی بودند که یک ارز با درجه بالای خصوصی سازی را ارائه می داد اما پروتکل ها به دلیل اتکا به یک واسطه متمرکز نمی توانستند توجه ها را به خود جلب کنند.در سال 1998 بود که Wei Dais b-money تبدیل به اولین طرح برای معرفی ایده خلق پول از طریق حل معماهای محاسباتی و همچنین اجماع غیرمتمرکز شد اما در مورد جزئیات چگونگی اجرایی سازی اجماع غیرمتمرکز جزئیات به خوبی درنظر گرفته نشده بود.

در سال 2005، هال فینی مفهوم (اثبات کار قابل استفاده مجدد) که یک سیستم ترکیبی از ایده های b-money و معماهای سخت محاسباتی Adam back بود را برای خلق مفهوم یک ارزدیجیتالی ارائه داد. اما باردیگر با تکیه بر محاسبات معتبر در پس زمینه از مفهوم ایده آل خود فاصله گرفت و رد شد.

از آنجایی که ارز اولین اپلیکیشن first-to-file بوده و ترتیب تراکنش ها اغلب از اهمیت حیاتی برخوردار است، واحدهای پولی غیرمتمرکز نیازمند یک راه حل اجماع غیرمتمرکز هستند. بن بست اصلی که تمام پروتکل ارزهای پیش از بیت کوین با آن مواجه بودند این بود که با وجود انجام مطالعات بسیار در سالهای متمادی برای خلق سیستم های اجماع چندطرفه Byzantine-fault-tolerant، تمامی پروتکل های توصیف شده فقط قادر به حل نیمی از مشکلات بودند. تصور پروتکل ها براین بود که تمامی شرکت کنندگان در سیستم شناخته شده بوده و حاشیه های امنیتی ساخته اند “اگر تعداد N فرد شرکت کنند، سپس سیستم می تواند تا N/4 بازیگر بدخواه را تحمل کند.

با این حال مشکل اینجاست که در شرایط ناشناس چنین حاشیه های امنیتی در برابر حملات Sybil و در جایی که یک حمله کننده هزاران نود شبیه سازی شده بر روی یک سرور را ایجاد کرده یا با استفاده از botnet از این گره ها برای ایمن سازی یک طرفه اکثریت سهم ها استفاده کند، آسیب پذیر خواهد بود.

نوآوری ارائه شده توسط ساتوشی ایده ترکیب یک پروتکل اجماع غیرمتمرکز بسیار ساده، براساس  نودهای ترکیب کننده تراکنش ها به صورت یک بلوک در هر 10 دقیقه بود تا یک بلاکچین همیشه درحال رشد با اثبات کار به عنوان یک مکانیزم بود. که نودها از طریق این مکانیزم اجازه مشارکت در سیستم را به دست می آوردند. گرچه که نودها با قدرت محاسباتی به طور نسبی نفوذ بیشتری دارند، ورود با قدرت محاسباتی بیشتر از کل شبکه بسیار سخت از شبیه سازی میلیون ها نود خواهد بود. علی رغم زمخت و سادگی مدل بلاکچین بیت کوین، این سیستم ثابت کرده که به اندازه کافی خوب بوده و طی 5 سال آینده می تواند بستر بیش از دویست ارز و پروتکل در سراسر جهان باشد.